Η τερηδόνα αποτελεί την κυριότερη πάθηση των δοντιών και μπορεί να οδηγήσει σε απώλειά τους. Αν και έχει παρουσιαστεί αξιοσημείωτη μείωση της εμφάνισής της σε αρκετές χώρες, εξακολουθεί να αποτελεί ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα. Η μεγαλύτερη επίπτωση της νόσου παρατηρείται στην παιδική ηλικία.
Η τερηδόνα οφείλεται στη δράση της οδοντικής πλάκας. Τα βακτήρια που αποτελούν την πλάκα τρέφονται με συστατικά τροφών και ποτών. Τέτοια συστατικά είναι κυρίως υδατάνθρακες (σάκχαρα). Η ζάχαρη και η γλυκόζη είναι τα σημαντικότερα. Κατά το μεταβολισμό των σακχάρων από τα βακτήρια παράγονται οξέα τα οποία προσβάλλουν την επιφάνεια των δοντιών καταστρέφοντάς την. Η τερηδονική βλάβη αρχίζει σαν μια μικρή αλλοίωση στην επιφάνεια της αδαμαντίνης που μπορεί να είναι αόρατη καθώς βρίσκεται μέσα σε σχισμές ή σε επιφάνειες που τα δόντια εφάπτονται μεταξύ τους. Αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα η τερηδονική βλάβη εξελίσσεται και προχωρά από την αδαμαντίνη στην οδοντίνη.
Όταν προχωρήσει αρκετά η βλάβη τότε δημιουργείται κοιλότητα (τερηδονική κοιλότητα) η οποία και ευνοεί την περαιτέρω εξέλιξη της νόσου. Αν η τερηδόνα φτάσει τελικά στον πολφό τότε προκαλείται έντονος πόνος, φλεγμονή, νέκρωση του δοντιού και προώθηση της βλάβης έξω από το δόντι στους περιακρορριζικούς ιστούς (δημιουργία ακρορριζικού αποστήματος).
Τερηδόνα και οδοντικό απόστημα
Η έγκαιρη επέμβαση του οδοντιάτρου είναι απαραίτητη για την κατά το δυνατό γρηγορότερη αναχαίτιση της τερηδονικής βλάβης με αφαίρεση της κατεστραμμένης και μολυσμένης ουσίας και το σφράγισμα του δοντιού.
Πρόληψη της τερηδόνας:
Οι τρόποι πρόληψης της τερηδόνας είναι οι ακόλουθοι:
- Καταπολέμηση της οδοντικής πλάκας με καθημερινή περιποίηση των δοντιών (σωστό βούρτσισμα, χρήση οδοντικού νήματος).
- Συχνή χρήση φθορίου (Φθοριούχος οδοντόπαστα, φθορίωση στο οδοντιατρείο).
- Τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο.
- Σωστή διατροφή με μειωμένη πρόσληψη σακχάρων στα μεσοδιαστήματα μεταξύ των γευμάτων.
